درباره من
هر چه می نویسم پنداری دلم خوش نیست
و بیشتر آنچه در این روزها نبشتم
همه آن است که یقین ندانم نبشتنش بهتر است از نانبشتنش
و هر چه نویسم هم نشاید
و اگر هیچ ننویسم هم نشاید
و اگر گویم نشاید
و اگر خاموش هم گردم نشاید
و اگر این واگویم نشاید و اگر وانگویم هم نشاید...
عین القضات
ادامه...
شعر
درصدمتر
همه جلو میزنند ازمن
درچهارصد متر
خیلی ها جلو میزنند از من
ودر هشتصد متر
بقیه ی آن خیلی ها
و من همچنان می دوم...
در هزارمتر هم
رد شوی از من،بازهم می دوم
در ده هزار متر
جلوتر ازمنی
من باز هم می دوم...
شعر
پر می شود
صدای پای
تنهایی رنجور
در تاریکی های من
ای که در دستهای کوتاه تو
تمام آنچه از من است
غلت می خورد
به تو نمی رسم
شتاب نکن
که در دستهای تو
زندگی ست.
شعر
برای درک خوشبختی
نیازی به کاغذوقلم ندارم
سیگار به انگشت
غرق میشوم در آبی آسمان این عکس...
چیزی مثل مشروب هست
در هوای آن،به همان اندازه
کیف آور...
میتوانم ساعتها خوشبخت باشم درآبی این عکس
مثل پوست هندوانه روی آب
وسایه ی درختی که افتاده به آسمان
درهمین عکس
مثل مه صبحگاهی
لای درختهای زردالو
همان بو،همان مه،همان صبح
میتوانم باشم
همان انسان
برای پنداشتن اینکه
خوشبختم.
شعر
ومن همیشه خراب می شوم
دراین هوای خوب
درچنین هوایی بود
که دست کشیدم
از کارکردن
وپایان دادم به ماموریتم
به عنوان یک مهندس.
در چنین هوایی بود
که عادت کردم به دود
آغشته شدم به بوی سیگار وتوتون
وعاشق شدم دراین هوای خوب
ویادم رفت که نان آور خانه ام.
بیمار شدم به نوشتن شعر
وهی
چیزی ازمن کم شد
در این هوای خوب.
من همیشه نابود می شوم
در این هوای خوب.