شعر

درها 

بازوبسته

می شوند

فرقی نمی کند

به کجا!

کمی 

ازتنهایی

هم

رفتن 

و آمدن

است.

شعر

پا

شبیه راه

چشم

شبیه رنگ

وگوش 

شبیه صدا 

شده بود

برای 

به خاطر آوردن تو

می نوشت

ورویای تو

که هنوز

پنجره را

روشن می کرد.